“BEN DE ONLARDANDIM” DİYEN DÖNEKLER

Uzun dönemden beri zihnimi meşgul eden, hainliğin ayrı bir versiyonu, demogojinin farklı bir yönü olan bir husus zihnimi meşgul ediyordu. Hizmet hareketi içerisinde belli bir süre maaş ve makam karşılığı bulunmuş ve sonra tehlikeyi görünce ayrılıp, onların aleyhinde konuşan insanların hallerini anlamakta zorlanıyordum.

Kur’an-ı Ker’im’in meal ve tefsiri ile meşgul olurken, Âl-i imrân sûresi’nin 72-75 ayetleri bu hususla alakalı dikkatimi çekti. Ayetler ehli kitabın bazı faziletlerine ifade etmenin yanı başında, benim zihnimdeki problemi çözecek, günümüzün döneklerinin mahiyetini tahlil ettiğini gördüm.

“Ehli kitaptan bir güruh birbirlerine, şöyle dediler: ‘Şu Müslümanlara indirilen kitaba, günün başlangıcında (Zahiren) iman edin, sonunda da inkar edin, olur ki onlar da şüpheye düşüp dinlerinden dönerler…’” (Âl-i imran 72)

Bunun gibi, önce hizmetten görünüp, belli makamlar ve maaşlardan sonra, başkalarının verdiği makam ve maaşlara aldanarak saf değiştirip ve daha sonra “Ben onun sağ koluydum” diyerek hizmete hücum etmek bir demagojiliğin, aldanmışlığın ifadesidir.

Kur’an-ı Ker’im bunu genel prensip olarak anlattığına göre,  her dönemde bu ve buna benzer şahıslar olabilecektir.

Hz. Eyyüp aleyhisselam döneminde bunların sayısı oldukça fazla idi. Eyyûp aleyhisselamdan ve onun servetinden istifade ettikleri dönemde etrafında pervaz ediyorlardı. O, sıhhatiyle beraber servetini kaybettikten sonra etrafında pervaz edenler O’nun en büyük düşmanı oluverdiler.

Bunlar, bir gün Eyyûb Aleyhisselâmın yanına gittiler, onu, suçladılar, ağlattılar. "İşleyip azabını çektiğin günahından dolayı, Allah´a tevbe et! Sen, öyle bir günah işlemişsin ki, o günahı, hiç bir kimse işlememiştir! Bunun için, senin üzerinden azap kaldırılamıyor!" dediler, ona, çatmalarını, kınamalarını uzatıp durdular.

O sırada, orada bulunan ve Eyyûb Aleyhisselâma iman ve onun Peygamberliğini tasdik etmiş olan ve arada sırada, söze katılıp onlara cevaplar veren bir genç:

"Siz ey olgunluk yaşındaki kişiler! Hep konuştunuz ve konuşmağa da yaşınız bakımından daha lâyık bulunuyorsunuz. Fakat, siz, söylediğinizden daha güzel olan bir sözü, Siz, ileri sürdüğünüz görüşten, daha yerinde olan bir görüşü, Siz, dile getirdiğiniz işten, daha güzel bir işi... terk ettiniz!... Geri bıraktınız!

Eyyûb´un, sizin üzerinizde bir hakkı bulunmaktadır ve kendisinin şahsiyeti, sizin tavsif ettiğinizin çok üstündedir!

Ey olgunluk yaşındaki kişiler! Siz, kimin hakkını, eksilttiğinizi, kimin hürmetini yırttığınızı, hangi Zâtı ayıpladığınızı, suçladığınızı biliyor musunuz?

Eyyûb´un; Allah´ın Peygamberi ve bu gününüzde halkın en hayırlısı, en üstünü ve en seçkini olduğunu bilmiyor musunuz ki: Allah, size, bildirmedimi ki, bir şeye, Allah, kızdığı zaman, onun kullarına vermiş olduğu kerametlerden bir kerameti, çeker, koparır?

Siz, Eyyûb ile uzun müddet yaptığınız sohbet ve arkadaşlık sırasında, kendisinin, hak ve gerçekten gayrı bir şey yapmadığını bilmiyor musunuz?!

Sizin yanınızda onun sırtına yüklenmiş olan ibtilâ, sizlere yüklenmiş olsaydı, haliniz nice olurdu?

Şunu, iyi biliniz ki: Yüce Allah, Peygamberlere, Sıddîklere, Şehidlere ve Sâlihlere ibtilâ verir. Allah´ın, bunlara verdiği ibtilâ, onlara gazab veya hakaret ettiğini değil, fakat, bunun, kendilerine bir keramet ve bir hayır olarak verildiğini gösterir.

Eyyûb, Allah tarafından bu duruma düşmeden, sıhhatli halinde iken, siz, ona kardeş olmuş değil miydiniz?

Hikmet Ehli´nin; ibtilâ sırasında tasalı ve üzüntülü olan kardeşini, ne bilmeden kınaması, ne de, ihtilasından dolayı ayıplaması, kusurlaması iyi olmaz.

Fakat, onun, ona acıması, onunla birlikte ağlaması, onun için Allâh´dan mağfiret dilemesi, üzüntüsüne üzülmesi ve ona, işi üzerinde delil olması yakışır! Bunları, bilmeyen kişi, hakîm ve aklı başında değildir. Allah! Allah! Ey olgunluk yaşındaki kişiler! Allah´ın azamet ve Celâlini düşününüz!

Dillerinizi, kesen, kalblerinizi, parçalayan, delillerinizi, kesip atan şeyi, ölümü, anmanız gerekmez mi?

Âciz ve dilsiz olmadıkları halde, rastgele konuşmaktan korkarak Allah için, susan kullar bulunduğunu bilmiyor musunuz?

Oysa ki, onlar, Allâhı´ ve Allah´ın âyetlerini bilen ve dile getiren ilim, akıl ve fasâhat sahibi kişilerdi.

Fakat, onlar, Yüce Allah´ın azameti anıldığı zaman, kalbleri burkulur, dilleri, tutulur, Allah´ın azamet ve heybetinden korkarak akılları, başlarından gider, kendilerine geldikleri zaman, pâk amellerle Yüce Allah´a doğru yarışırlar.

Onlar; iyi ve Salih kişiler oldukları halde, kendilerini, zâlimlerle bir sayarlar.

Onlar; akıllı ve Allâh´dan korkan kişiler oldukları halde, kendilerini, kusurlu kişilerle bir tutarlar..." der.

Eyyûb Aleyhisselâm, onun, bu sözlerini dinleyince

Siz, bana, üzerimdeki ibtilâmdan daha ağır ve şiddetli gelmektesiniz!" dedi ve onlardan yüz çevirdi.

Eyyûb Aleyhisselâma: "Ey Allah´ın Peygamberi! Senin, en ağırına giden belâ, hangisidir?" diye sorulunca:

"Düşmanların şamatasıdır!" demiştir.

Eyyûp aleyhisselam’ın durumu ve O’na denen sözler günümüze ve şartlarına ne kadar da benzemektedir.

NECDET İÇEL