MÜNÂFIKLARIN BAKIŞI

    Dâimâ rahatını ve zevkini düşünen, rahat ve huzurunu, makam ve mansıbını ihlâl edecek her türlü hareketi kötü kabul eden ve bu türlü hareketler ile huzurunu kaçıranlara, aklı ermez, kapılgan, reşid olmayan, dini eksik olan akıl veya dinin aksine davranan ahmak veya fasık gibi manalara gelen sefih veya deli nazarıyla bakan bir kısım maddeciler her devirde görülegelmiştir.

Kur’ân-ı Kerîm münâfıklarda ve onların samîmî mü’minlere bakışından bahsederken; ‘’Ne zaman onlara: ‘Şu güzel insanların iman ettiği gibi sizde iman edin’ denilse onlar, ‘Yani, o beyinsizlerin inandıkları gibi mi inanalım?’ derler. Asıl beyinsizler onların kendileridirler de bunun farkında değiller. Bunlar iman edenler ile karşılaştıklarında ‘Biz de mü’miniz’ derler. Ne var ki şeytanları ile baş başa kaldıklarında da: ‘Emin olun, biz sizinle beraberiz, onlar ile alay ediyorduk’ derler.’’(Bakara:13-14)

Âyet-i Kerîmelerin nazil olma sebepleri olmakla beraber, buna benzeyen bütün hâdiseleri kıyâmete kadar bir ölçü olarak ortaya koymaktadır.

İmanı kurtarma adına yapılan âlemşumül çalışmalar göz önüne alındığında günümüzde de bir takım hizmete adanmış kimselerin sefih, beyinsiz nazarıyla ele alındıkları görülecektir.

Tarihin hemen-hemen her devrinde bütün tazeliği ve nezaheti ile hak ve hakikat namına mücadelede bulunan kimselerin davranışları beyinsizlik ve yanlışlık eseri olarak mütalaa edilmiş ve bu insanlara çok defa değişik iftiralar ile değişik lâkaplar takılarak o nazar ile bakılmıştır.

Hz.Nuh’un kavminin, fetânet-i azam sahibi olan peygamberlerine; ‘’Delidir...’’ (Kamer:9)  demeleri, münâfıkların peygambere bakışlarını ifade ettiği gibi,  Efendimiz aleyhisselamı da; ‘’Allah’ı o kadar çok hatırlayın, o kadar çok anın ki neticede size deli desinler.’’(Ahmed ibn-i Hanbel, Müsnet:3/68) hadîs-i şerîfi de bu münâfık bakışını teyit eder mahiyettedir.

Buradan anlaşılan mana şudur ki, mü’min ve münafıklar nazarında ölçüler farklı ve değer hükümleri de ayrı ayrıdır.

Mü’minler âhireti dünya’ya tercih ederek yaşar ve hareketlerini buna bina ederler. Münafıklar ise âhirete inandıkları halde dünya’yı ahirete tercih etme ölçüleri içerisinde hareket ederler.

Meselâ bir mü’min, peygamberimiz aleyisselâmın: ‘’Kim bugün iman ederek ve sevabını Allah’tan bekleyerek burada savaşıp ölürse Cennet’e gider.’’ müjdesini duyup elindeki hurmaları atar ve ; ‘’Bunların eli ile Cennet’e gideceksem bu canıma minnettir.’’ diyerek hayatını istihkar eder ve şehadete yürür. (Buhari,Meğazi: 17)

Böyle yapan o sahabeye karşı münâfıklar onu anlayamadıklarından, dünya’yı ahirete tercih ettiklerinden ‘’Beyinsiz ve sefih adam kendine yazık etti’’ nazarı ile bakıyorlardı.

Dünya’nın her tarafında fitne ve fesada ait düşünceler ve fikirlerin sıloganik hale gelmesi ve Müslümanlara tepeden bakması aralarında ki dialogdan kaynaklanmaktadır.

Kâfirlerden, insî ve cinnî şeytanlardan daha tehlikeli olan münâfıkların kem nazar ve bakışlarından Allah’a sığınırız.       

                                                                                                           Necdet İÇEL