ZÂHİRE BAKIP ALDANANLAR

Türkiye’de hava o kadar bulanık, her taraf o kadar toz duman ki, hemen hemen hiç kimse olayların gerçek yüzünü göremiyor, zahirine bakarak belki aldanıyor. Bu da yanlış düşüncelere ve kötü sonuçlara sebebiyet veriyor.

Doğrular yanlış, yanlışlar doğru görünüyor. Hele bir de cehaletle beraber peşinfikirlilik, menfaat paylaşımları, tarafgirlik ve siyasetperestlik devreye girince, doğruyu görme ve isabetliliği yakalama âdeta muhal hale geliyor.

“At izi it izine karışıyor.”

Milletimiz müthiş bir yükselme tirendi yakalamışken, gulyabâniler ortalığı karıştırarak, bizi birbirimize düşürerek, hepimizi (millet olarak) başaşağıya indirmeye çalışıyor.

Bunun en kötü taraflarından bir tanesi de, bizlerin birbirimizi suçlu görmesi ve birilerinin de buna zemin hazırlamış olmasıdır.

Hâdiselerin gerçek yüzünü görebilmek için (misalde de göreceğimiz gibi) bir çocuk kadar sâfî kalbe sâhib olmalıyız. Haram ve günahla kirlenmişler, özellikle kul hakkı yiyenlerin hadiselerin gerçek yüzünü görebilmeleri mümkün değildir. Son dönemde bunun sıkıntısını çekmekteyiz.

Efendimiz aleyhisselâm, beşikte konuşan üç çocuktan birisi ile alakalı, bize şunu anlatıyor:

“Bir zamanlar bir çocuk annesini emiyordu. Oradan şahlanmış bir at üzerinde kılık kıyafeti güzel bir adam geçti. Onu gören kadın:

"Allah'ım şu oğlumu bunun gibi yap!" diye dua etti. Çocuk memeyi bırakarak adama doğru yönelip baktı ve:

"Allahım beni bunun gibi yapma!" diye dua etti. Sonra tekrar memesine dönüp emmeye başladı.

"Ebu Hureyre (r.a) der ki: "Ben Resülûllah aleyhisselâmı, şehâdet parmağını ağzına koyup emmeye başlayarak, çocuğun emişini taklid ederken görür gibiyim."

Resülullah aleyhisselâm anlatmaya devam etti:

"(Sonra annenin yanından) bir kalabalık geçti. Ellerinde bir cariye vardı. Onu dövüyorlar ve:

"(Seni zâniye seni!) Zina yaparsın, hırsızlık yaparsın ha!" diyorlardı. Cariye ise:

"Allah bana yeter, o ne iyi vekildir!" diyordu. Çocuğun annesi:

"Allah’ım çocuğumu bunun gibi yapma!" dedi. Çocuk yine emmeyi bıraktı, cariyeye baktı ve:

"Allah’ım beni bunun gibi yap! dedi. İşte burada anne, evlat karşılıklı konuşmaya başladılar: Anne dedi ki:

"Boğazı tıkanasıca! Kıyafeti güzel bir adam geçti. Ben: "Allah’ım, oğlumu bunun gibi yap" dedim. Sen: "Allah’ım! Beni bunun gibi yapma!" dedin. Yanımızdan cariyeyi döverek, zina ve hırsızlık yaptığını söyleyerek geçenler oldu. Ben: "Allah’ım, oğlumu bunun gibi yapma"  dedim. Sen ise: "Allah’ım, beni bunun gibi yap!" dedin."

Oğlu şu cevabı verdi:

"Güzel kıyafetli bir adam geçti. Sen: "Allah’ım, oğlumu bunun gibi yap!" dedin, ben ise: "Allah’ım beni bunun gibi yapma!" dedim.

Yanınızdan bu cariyeyi geçirdiler. Onu hem dövüp hem de: "Zina ettin, hırsızlık ettin!" diyorlardı. Sen: "Allah’ım, oğlumu bunun gibi yapma! "dedin. Ben ise: "Allah’ım, beni bunun gibi yap!" dedim. (Sebebini açıklayayım): O atlı adam cebbar zalimin biriydi. Ben de: "Allah’ım beni böyle yapma!"  dedim. "Zina ettin, hırsızlık yaptın!" dedikleri şu zavallı cariye ise  ne zina yapmıştı, ne de çalmıştı! Ben de "Allah’ım beni bunun gibi yap!" dedim." (Buhari, Enbiya 50, Amel fi's-Salat 7; Müslim, Birr 7, 8, (2550). Metin Müslim'den alınmadır.)

Kim bilir, belki bugün kalbi temiz, çocuk gibi günahsız birisi konuşsa ‘Darbe yaptı diyenler darbeyi yapmıştır’ diyecektir.

Hâdiselerin zâhirine bakarak aldananlardan olmamalıyız..

                                                                                                            Necdet İÇEL